کاهش حساسیت نسبت به ونکومایسین در استافیلوکوکوس اورئوس

مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوس از جمله عوامل مهم ایجاد عفونت در بیمارستانها می باشد. ونکومایسین آنتی بیوتیکی در درمان استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین mrsa)) می باشد. اخیرا بروز سویه های vrsa، درمان عفونتهای mrsa را با مشکل مواجه نموده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع استافیلوکوکوس اورئوس با کاهش حساسیت نسبت به ونکومایسین در نمونه های بالینی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید محمدی بندرعباس و تعیین الگوی آنتی بیوگرام آنها بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی - مقطعی در طی یک سال، در مجموع 104 سویه استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از رنگ آمیزی گرم و آزمایشهای تولید کاتالاز، کواگولاز، دی ان آز و حساسیت به نووبیوسین در حد گونه شناسایی شدند. الگوی حساسیت سویه ها نسبت به ونکومایسین و 10 آنتی بیوتیک دیگر با استفاده از روش kirby - baure و حداقل غلظت مهارکننده (mic) با روش رقت در آگار بر اساس روش clsi مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: بیشترین میزان حساسیت، نسبت به ونکومایسین (96.2%)، کلرامفنیکل (88.5%) و ریفامپیسین (81.7%) مشاهده شد. شیوع استافیلوکوکوس اورئوسهای مقاوم به متی سیلین (mrsa)،%40.4 بود. کاهش حساسیت به ونکومایسین در 4 سویه (3.8%) مشاهده شد. نتیجه گیری: با بروز سوشهای پاتوژن visa و vrsa در بیمارستانها، لازم است کادر پزشکی در تشخیص، کنترل و درمان کسانی که با visa و vrsa کلونیزه یا عفونی شده اند، اهمیت بیشتری قایل شوند و تعیین سریع عفونتهای visa و vrsa در اولویت تحقیقات قرار گیرد.